เซลล์มะเร็งเก่งมากแต่เราเก่งกว่า ตอนที่ 7
เซลล์มะเร็งเก่งมากแต่เราเก่งกว่า ตอนที่ 7 ตอนนี้จะกล่าวถึง การใช้สารพฤกษเคมีสารจากธรรมชาติคือ เซซามิน (จากงา) กับเฮสเพอริดิน (ผลไม้ตระกูลซีตรัส ส้ม มะกรูด มะนาว) มาใช้กับเซลล์มะเร็งเต้านมที่มีความรุนแรง ซึ่งพบว่า เซลล์มะเร็งเต้านมที่มีความรุนแรง จะมีการแสดงออกของโมเลกุลของ PD-L1 มากขึ้นในเซลล์ของมันที่รุนแรง เมื่อเปรียบเทียบกับเซลล์ที่เป็นเซลล์มะเร็งเต้านมเหมือนกันแต่ไม่รุนแรง ก็ไม่ค่อยมีการแสดงออกมา
ทดลองเอาสาร เซซามินและ เฮสเพอริดิน มาทำการทดลอง และเลี้ยงเซลล์มะเร็งชนิดที่รุนแรงขึ้นมา และใส่สารเซซามิน #Sesaminใส่เข้าไปในจำนวนที่ต่าง ๆ กัน อีกอันก็ใส่สารเฮสเพอริดิน #Hesperidin เข้าไปในจำนวนที่ต่าง ๆ กัน
สิ่งที่พบตื่นเต้นมากคือทั้ง เซซามิน #Sesamin และ เฮสเพอริดิน #Hesperidin สามารถลดการแสดงออกของโมเลกุลของ PD-L1 บนเยื่อหุ้มเซลล์ของเซลล์มะเร็งเต้านมชนิดรุนแรง ที่ชื่อว่า MDA-MB ในหลอดทดลอง หรือในจานเลี้ยงเชื้อได้อย่างเห็นได้ชัด
วิธีการตรวจสอบว่า PD-L1 ลดลง มี 2 วิธี คือ
- วัดการแสดงออกของสารพันธุกรรม ที่เรียกว่า gene expression โดยใช้เครื่องมือที่เรียกว่า real time PCR ซึ่งสามารถตรวจวัดได้เลยว่ามีการแสดงออกของโปรตีนชนิดนี้ออกมายังไงบ้าง
- ใช้ความจำเพาะของแอนตี้บอดี้ แล้วสกัดเอาโปรตีนจากผิวเซลล์ออกมา แล้วลองมา Quantify หรือมาตรวจวัด โดยการใช้ monoclonal antibody ไปจับ
เราพบว่า มันลดลงอย่างเห็นได้ชัดเลย ทั้ง 2 กรณี
ที่สำคัญที่สุดคือ การลดลงของ PD-L1 นี้ ลดลงในลักษณะที่ เราเรียกว่า dose dependent manner (หมายความว่า เมื่อเรามีปริมาณของเซซามินเยอะ การแสดงออกของ PD-L1 บนเยี่อหุ้มเซลล์ของมะเร็งเต้านมชนิดที่รุนแรง ก็ลดลง ยิ่งใช้เซซามินเยอะ ยิ่งลดลงเยอะ ใช้น้อย ก็ลดลงนิดเดียว)
ทำนองเดียวกัน เมื่อทดลองใช้กับสารสกัดเฮสเพอริดิน ก็ได้ผลทำนองเดียวกัน … กราฟออกมาสวยมาก
ลองคิดดูนะครับ นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลก พยายามที่จะลดปริมาณของ PD-L1 โดยไปสร้างสิ่งที่ยากๆ โดยการสร้าง monoclonal antibody ใช้เงินจำนวนมหาศาล และที่สำคัญคือ ขั้นตอนของการใช้ มันต้องการการฉีด ซึ่งมันยาก ทั้งการจะได้ monoclonal antibody ที่จำเพาะ หรือ ยากทั้งการผลิต หรือยากทั้งการที่เซลล์นั้นมันจะเสถียรหรือเปล่า และรวมถึงการใช้ด้วย
ขณะเดียวกัน ตอนนี้เราได้ค้นพบว่า สารสกัดจากธรรมชาติเลย ที่เรากินเข้าไปเนี่ย (เซซามิน กับ เฮสเพอริดิน) มันก็ไปบอกเซลล์มะเร็งว่า ลดปริมาณของการสร้าง PD-L1 บนเยื่อหุ้มเซลล์เซลล์ลงนะ
เมื่อการสร้าง PD-L1 ลดลง เม็ดเลือดขาว ที่เรียกว่า T-Cell เพชฌฆาตนี้ ก็จะเข้ามา แล้วก็สามารถที่จะทำลายเซลล์มะเร็งได้
คำถามต่อมา
แล้วถ้านำสารทั้ง 2 ชนิดนี้ (สารเซซามิน กับ สารเฮสเพอริดิน) มาผสมกัน จะเป็นอย่างไร?
✅ มันจะร่วมมือกันดีไหม
✅ มันจะทำให้ประสิทธิภาพของการลดปริมาณ PD-L1 ลดลงได้มากขึ้นไหม ในลักษณะเสริมฤทธิกัน
แล้วเราก็ได้ทำการทดลองนี้เสร็จแล้ว 😊 ซึ่งจะมาเล่าให้ฟังในตอนต่อไปนะครับ
เครดิต/ที่มาข้อมูล: Facebook Dr. Prachya Kongtawelert
สอบถามสั่งซื้อผลิตภัณฑ์คุณภาพ
จากงานวิจัยของ ศ.ดร.ปรัชญา คงทวีเลิศ
☎️ 086 604 7044
Line: @baannumsai
คลิกเพื่อแอ๊ดไลน์ : https://line.me/R/ti/p/%40baannumsai
ดูข้อมูลเพิ่มเติม Sesamix-Z ได้ที่
http://baannumsai.com/th/what_is_sesamix-z/
⭐️หมายเหตุ
ติดตาม “เซลล์มะเร็งเก่งมากแต่เราเก่งกว่า” ตอนที่ 1-5
ได้ที่ ลิงค์นี้ http://baannumsai.com/th/cancer-cells-are-very-goo-but-we-are-better/
“เซลล์มะเร็งเก่งมากแต่เราเก่งกว่า” ตอนที่ 6
ได้ที่ ลิงค์นี้ http://baannumsai.com/th/cancer-cells-are-very-goo-but-we-are-better-series6
“เซลล์มะเร็งเก่งมากแต่เราเก่งกว่า” ตอนที่ 8
ได้ที่ ลิงค์นี้ http://baannumsai.com/th/cancer-cells-are-very-goo-but-we-are-better-series8
